πεταμνυφάντειρα

ἡ, Α

υφάντρια παραπετασμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *πέταμνον (πρβλ. τέραμνον «θάλαμος, οικία») + ὑφάντης + επίθημα -τειρα].